Arthur Japin en zijn hoofdpersonages

Arthur Japin is een Nederlands schrijver geboren in 1956 in Haarlem. Na een studie taal- en letterkunde in Amsterdam stapte hij over naar de kleinkunstacademie. In 1982 studeerde hij af en richtte zich op toneel, radio en televisie. Na enkele bijrollen in onder andere Flodder en Onderweg naar morgen, besloot hij in 1987 zich te richten op het schrijverschap. Een succesvolle beslissing zo bleek later.

Arthur Japin en zijn boeken

In 1996 kwam Arthur Japin zijn eerste boek uit: 'Magonische Verhalen', uitgegeven bij De Arbeiderspers. In 1997 brak hij definitief door met het boek 'de zwarte met het witte hart'. Dit verhaal gaat over de twee Ghanese prinsen Kwasi en Kwame, die in de 19e eeuw naar Nederland zijn gebracht en tot 'Hollander' zijn opgevoed. Arthur Japin heeft voor dit boek enorm veel onderzoek gedaan en is onder andere naar Indonesië, Weimar en Afrika getrokken om zijn historische roman meer vorm te geven. Het boek is tientallen malen herdrukt en in vele talen uitgegeven.

In de periode tussen de zwarte met het witte hart en de droom van de leeuw schreef Japin vele scenario's, hoorspelen en toneelstukken waarmee hij enkele grote literaire prijzen won.

In 2002 verscheen 'De droom van de leeuw', een roman over liefde en bijbehorende verbeelding. In 2003 bracht hij 'een schitterend gebrek' uit waarvoor hij de Libris literatuur prijs ontving.

In 2007 schreef hij 'De Overgave': een historische roman met een eenzame vrouw als hoofdpersonage. Het boek speelt zich af in de Verenigde Staten ten tijde van de pioniers en indianen. Het verhaal blikt terug op het leven van de eenzame oude vrouw en hoe zij om leert gaan met haar emoties door de indianen te vergeven. Arthur Japin ontving hiervoor de NS publieksprijs in 2008

In 2010 verscheen 'Vaslav', een boek over de excentrieke Russische balletdanser Vaslav. Door middel van drie personages wordt Vaslav beschreven zonder dat Vaslav zelf in feite aan het woord is. Vaslav is in het boek dus hoofdpersonage, maar men weet niet wat hij denkt. Ook is het karakter van Vaslav lastig te definiëren aangezien de subjectieve beschrijvingen van de drie personages het waarheidsgehalte naar beneden halen. Japin onderzocht in dit boek drie manieren van liefhebben, die allemaal in de drie beschrijvende personages naar voren komen: de onbereikbare en vurige liefde van Diaghilev, Romola's zakelijke liefde als project en de bewonderingsliefde van bediende Peter.

Arthur Japin als persoon

Arthur Japin gaf in een interview aan dat hij in zijn kindertijd vaak iemand anders wilde zijn. Zijn vader was toneelrecensent, waardoor de liefde voor het toneel er al vroeg bij Japin inschoot. Arthur Japin werd erg gepest en geestelijk en lichamelijk mishandeld, wat veel sporen na heeft gelaten. Zijn vader pleegde zelfmoord toen Japin 12 jaar was en het pesten bleef tot zijn zestiende doorgaan. Het scheppen van een immense fantasiewereld om te vluchten uit de realiteit bleek noodzaak voor de jonge Japin. Vanwege deze roerige beginperiode in zijn leven is het niet gek dat in veel van zijn boeken een hoofdpersonage centraal staat dat met zichzelf of anderen worstelt.